San Jose, 19 maart 2015

Op Samara Beach hadden we een erg leuk restaurantje gevonden, op het strand, dus ’s avonds lekker met de blote voeten in het zand! Er was een goede muzikant, die heerlijke blues/soul/jazz vertolkte, niet te hard. Alle bezoekers zaten aandachtig te genieten. En weer wat geleerd: als je één wijntje wilt bestellen, dan krijg je gewoon een rondje van wat je daarvoor had besteld, ze snappen er echt niks van. Maar wat maakt het uit!

Blijkbaar valt de airco op de kamer vanzelf uit en ik werd wakker bij een temperatuur van 29 graden. Ik viel bijna flauw. In het donker prutsen aan de airco was niet makkelijk en ik probeerde ….. Fred niet wakker te maken.

We vertrokken lekker op tijd natuurlijk nog even voor acht uur) naar San José, een rit van ongeveer 5 uur. Wij deden er met wegonderbrekingen en stops ruim zes uur over. Onderweg nog wat mooie foto’s kunnen maken, van o.a. de monstertrucks. Beesten van vrachtwagens. Geleidelijk werd de temperatuur ook meer te verdragen. San José ligt hoog, dus daar is het overdag lekker, maar ’s avonds fris. En o, wat een bof!!!!!! Mijn I-pad was achtergebleven in één van de hotels en die hadden hem keurig, zoals afgesproken, verstuurd naar onze agent, die hem gelijk helemaal netjes ingepakt kwam brengen. Ik had de I-pad direct geblokkeerd (via ‘vind mijn I-Phone’) en regelmatig de locatie gecheckt. Maar het was toch wel heel fijn om hem weer in handen te hebben.

Het hotel ligt midden in het centrum in een nauwe straat. En dat is wel het voordeel als je niet in een groepsreis zit. Er was een piepkleine bewaakte parkeerplaats. En we liepen zo uit het hotel direct in een gezellige winkelstraat. De drukte en lawaai overviel me wel hevig. Overal straathandelaren, die oogluikend links en rechts keken of er politie aankwam. Veel loterijen, schorten voor de Costaricaanse (big-) mama’s, en allerhande rommel.

Ik kocht nog even een korte broek. Ik weet dat het eigenlijk niet mag van Fred, maar deze hier zijn zo leuk.

Ondertussen zochten we alvast een leuk restaurant, maar nergens was iets redelijks te vinden en we hadden al besloten om dan maar een ‘vette bek’ te halen, want we willen op tijd naar bed: de taxi komt om 04.00 uur in de ochtend. Toch vonden we nog wat gezelligs, vlak bij het hotel, dus helemaal goed!

De taxi was lekker op tijd, daar houden we van en na een heel zenuwslopend gedoe op het vliegveld zitten we bij zonsopgang voor de gate. We moesten ons op een onduidelijke manier melden voor een departure tax en er waren strenge controles (waarbij Fred mij altijd waarschuwt: Jootje, tieten naar voren en altijd blijven lachen!!).

Op weg naar Panama, waar we 9 uur moeten wachten op de aansluiting. We hopen dat we tijd over houden om het Panamakanaal met de sluizen te bezoeken. Alle colones zijn gewisseld in dollars. En uiteindelijk na een reis van ruim 25 uur weer thuis. Kan niet wachten tot we Roos weer kunnen knuffelen.