Dinsdag 10 maart, Sarapiqui

Tsja, als je al om negen uur in de avond doodmoe te kooi gaat, dan is het niet zo raar als je om half zes buiten op het terras zit te genieten van een jungletuin die ontwaakt. De brulapen zijn inmiddels ook wakker aan het worden, wat een herrieschoppers! Ha ha, Leuni, naast luiaards hebben jullie die ook denk ik zo maar, en gifkikkers vast ook wel. Naast het bed is een grote glazen wand. Dit is trouwens de eerste overnachtingsplek waar glas is. De andere accomodaties hadden allemaal open vensters, met luiken en gaas. Midden in de nacht zag ik vanuit mijn bedje een grote kikker rondhupsen op het terras. Gisteravond vroeg ik één van de meisjes hier of zij ons wilde rondleiden in de ‘kikkertuin’. Dat deed ze graag. Met een zaklampje vond zij ze feilloos. Ik kon een paar mooie foto’s maken, met statief en macrolens. Het rode kikkertje met de blauwe pootjes noemen ze blue jeans frog. Het is inderdaad net of hij een spijkerbroekje aan heeft. Het is een pijlgifkikker. Je kunt hem met de hand oppakken, maar niet te lang en te vaak. Het gif is wel dodelijk als het wordt ingespoten. Natuurlijk zagen we ook het roodoogkikkertje, die zich alleen in het donker laat zien en nog veel meer soorten. Eén kikkertje was niet meer dan 2 cm groot en maakte en maakte een kabaal van jewelste. Dit was het hamerkikkertje.

Toen we hier gisteren aankwamen, na ongeveer 3 uur rijden had ik mijn twijfels, want het leek een uithoek. Maar het is een prachtige ‘ecolodge’. De kamers hebben allemaal een eigen stukje tuin. Je weet niet wat je ziet! De mooiste kleuren in de bloemen en de vogels. En kolibries. Ohhh, wat zijn die leuk om te zien. Eerst denk je dat er een grote bij om je heen zoemt. En zojuist zie ik voor het eerst hoog in de boom een stuk of zes toekans. Ze maken net zo’n geluid als de Montezuma’s.

Er zijn hier twee kikkertuinen, er is een kaaimanfamilie (gelukkig wel met een hekje om het meertje) en er is een hikingtrail. Nadat we door de immens grote tuin waren gelopen besloten we om de trail te gaan lopen. We waren gewaarschuwd om dit niet met sandalen of slippers te doen en dat was maar goed ook. Het was erg steil, vochtig en boomwortels als traptredes. Heel dicht begroeid. Prachtig, maar ik maakte snel rechtsomkeert want ik werd werkelijk lek geprikt door de muggen. Natuurlijk lag de Deet nog keurig in de kamer.. Het was ook veel te warm om zo’n inspanning te doen en ik ben een meid van het platte Hollandse landschap en zeker geen klimgeit. Dus maar even op bezoek van de kaaimanfamilie, maar die waren niet thuis, of ergens onder water en nog genieten van deze prachtige tuin. Dat was echt geen straf.

We hebben nog voldoende geld in de knip, maar we wilden toch maar voorbereid zijn op de komende dagen en wat bijpinnen. Fred ging op zoek naar een ATM (maar die werkte niet). Ik werd achtergelaten op het terras boven de kikkervijver met mijn megagrote glas met verse ananassap. Wat een strenge echtgenoot heb ik toch….

Vandaag is het maar ongeveer 2 uur rijden naar La Fortuna, dat vlak bij de vulkaan Arenal ligt. Het is echt relaxed deze reis. Er is genoeg tijd om rustig te genieten van het moois.

Straks dus rustig aan naar het volgende adres. De navigatie werkt heel goed. Alles gaat met points of interest, want adressen kennen ze hier niet. Het visitekaartje van deze lodge is: Ara Ambigua, 400 meter ten noorden van de begraafplaats, La Guaria, Pto Viejo Sarapiqui. Er zijn geen straatnamen en huisnamers, behalve in de steden.