Zaterdag 7 maart: Torteguero - Cahuita

Zondag 8 maart: Cahuita

Deze ochtend kunnen we lekker relaxed opstaan. We hoeven pas om 09:15 bij de taxiboot te zijn. Tijdens het ontbijt nog even een leuk gesprek gehad met het stel uit California. Ik probeer nog even Facetime met Roos, maar die neemt niet op. Voor Fred duurt het allemaal te lang en wil dat ik een half uur van te voren al klaar sta. Bang dat hij de boot mist…. Het is een beetje bewolkt, maar wel lekker warm.

Terug nog een laatste keer genieten van de waanzinnig prachtige jungle. We nog een keer een krokodil, maar nu zwemmend. Als we uitstappen moeten we met de bagage een modderige helling omhoog lopen. Er staat ook een lokaaltje die het wel voor je wil doen voor een paar dollar, maar ja… wij zijn zuinig, dus het wordt slepen. Het is even wachten op de bus die ons naar een restaurant verderop brengt. Daar is ook de overdracht van onze huurauto. Het gezelschap splitst hier. Het Hollandse stel in ons gezelschap gaat naar San José, op weg terug naar huis. Het was leuk hen ontmoet te hebben en we hebben veel tips gekregen over het reizen door Costa Rica. Daarna gaan we op weg met onze 4WD Jimny. Hij is klein; de achterbank moet plat anders past er geen bagage in. Hij brengt hele goede herinneringen boven. Wij weten natuurlijk hoe sterk dit karretje is, al krijgen we vandaag wel bericht dat de Jimny van Gert en José, na bovennatuurlijk veel krachtvertoon uiteindelijk toch is overleden en naar zijn laatste rustplaats gaat.

De route is makkelijk; bij het restaurant rechtsaf de weg op en doorrijden tot je er bent. Er zijn nl. niet zoveel wegen hier. Het is een flink gehobbel over de slechte ‘snelweg’, die je wel kunt vergelijken met onze B-wegen. Onderweg zien we weer van heel vlakbij een luiaard hangen aan een telefoonkabel. We boffen weer, want ze hangen bijna altijd hoog in een boom.

Cahuita is een erg leuk dorp vol rasta’s en grappige kleurige huizen. Het is een echt hippiedorp. Grote touringcars met toeristen kom je hier niet tegen. We waren er al voor gewaarschuwd: De rasta’s komen naar je toe met de vraag : ‘how are you my friend, can I help you’. En wat denk je… ze menen het ook. Ze zijn hier absoluut niet uit op je geld, zijn op geen enkele manier opdringerig.

We hebben in het Nationaal park de gehele hiking gedaan. Je kunt op verschillende punten omkeren, maar wij gingen tot het eind en hebben de bus genomen naar het beginpunt.

Het was weer ongelofelijk mooi. Het pad loopt vaak op nog geen 5 meter van de Atlatische oceaan. Links de oceaan en rechts meteen de tropische jungle. Het is genieten geblazen van de mooie omgeving en het prachtige weer. No rain today…. We zien de prachtigste bomen en bloemen, luiaards (dit keer de drietenige, die met het grappige gezichtje), wasbeer, neusbeer, apen. En…. Yessssss, een prachtige slang. Dat was toch wel een grote wens. Het stel dat in het vliegtuig naast ons zat zit hier in hetzelfde hotel en die hadden een gids mee. Wij kwamen hen tegen, precies op het moment dat hij de slang had laten zien. Hij wist de plek nl. al. Hij hing ongeveer 2 meter hoog in een boom, iets van het pad af. Helemaal gekronkeld om een tak. Het was een gele groefkopadder. Heel giftig. Ik ben niet zo bang aangelegd. Ik had al een beetje ingeschat hoe ver hij kon komen, maar de gids vroeg mij toch om 20 cm meer afstand te nemen.

Aan het eind van de tocht waren we toch wel heel erg uitgeput. Vlak voor de bushalte werden we opgewacht door een rasta familie. ‘Welcome my friends’ You may use our swimmingpool and showers, you’re welcome. We gingen even wat drinken en het kostte bijna niks. Ze kwamen ons regelmatig vertellen hoe laat de bus zou komen naar Cahuita. Argwanend als wij zijn vonden we dit toch wel heel relaxed.

Vanavond hebben we gegeten in de ‘wereldberoemde’ Coco’s bar, waar de reggae de hoofdtoon voert met hun live muziek.Het is een heerlijke avond. Jammer voor jullie in NL, maar we zitten gewoon in hempjes op het terras te genieten van alles wat er voorbij komt lopen en rijden. Het is echt een belevenis om dit allemaal te zien. We hebben een bungalowtje, nou ja, een hutje, helemaal van hout en grote keien. Een heerlijke douche met een ingewikkelde constructie voor de boiler. Wij hadden de keuze uit een koude douche of een heel erg koude douche.

Morgen is er weer een reisdag. We rijden dan naar Sarapiqui. Het eerste stuk is gewoon hobbelig en het laatste stuk is behoorlijk slecht, dus we gaan op tijd rijden.