Torteguero 5 – 7 maart 2015

Al ruim voor de wekker, die om kwart over vijf zou aflopen waren we al wakker. Toch een beetje van slag dus. Even naar buiten kijken. Jeetje, het is zo vroeg al hartstikke druk op straat met allemaal mensen die naar het werk gaan. Ze dragen lange broeken en lange mouwen. Ik vind het echt niet koud, een graad of twintig, maar toch maar wat warmere kleding aantrekken dan ik had bedacht. De chauffeur kwam ons veel te vroeg ophalen, waardoor er van het ontbijt niets terecht kwam. Na diverse ingewikkelde acties met busjes, waar we niets van snapten kwamen we uiteindelijk in een bus terecht richting Torteguero, het natuurreservaat waar 5 soorten schildpadden hun eieren komen leggen.

De bustocht was prachtig. Het landschap trekt in een constante verandering aan ons voorbij en we merkten ook al snel de klimaatverschillen in het land. We stopten voor ontbijt en konden gelijk genieten van een mooie vlindertuin. Verderop hing een luiaard aan een telefoonkabel en die konden we van heel dichtbij bekijken.

Halverwege de ochtend kwamen in een klein havenplaatsje waar de bootjes klaar lagen. Al het transport naar Torteguero moet via boten gebeuren, dus het was best druk daar en een gekrioel van jewelste met lokaal transport en toeristen.

Het was nog ongeveer 2 uur varen en we konden dus alvast genieten van de natuurpracht. Wat een bof, op een paar meter afstand lag een flinke krokodil te zonnen.

Bij de lodge kregen we een leuke kamer met veranda en schommelstoelen. Gelijk even heerlijk douchen in de bijna-buitenruimte en na de lunch lekker bijkomen bij het zwembad. Helaas… grrrrr, mijn bikini dacht ik toch echt ingepakt te hebben, maar nadat de tassen helemaal ondersteboven zijn gehaald blijkt die er niet in te zitten. Hier kan je ook niks kopen, dus zwemmen moest maar even in een geïmproviseerde bikini. Gauw een handdoek om en niemand die het ziet (hoop ik). In de tuin bij het zwembad zit een prachtige leguaan in een boom te poseren voor mijn macrolens en er vliegen allerlei vogels, vooral de montezuma’s vallen op.

Aan het eind van de middag kregen we een film te zien over de beschermingsprogramma’s en wetenschappelijk onderzoek over de schildpadden. Inmiddels was het bijna donker en konden we de beroemde kikkertjes van Costa Rica gaan zoeken. Gids Carlos zocht ze met een zaklantaarn op. Ze laten zich alleen na zonsondergang zien.

De lodge ligt aan de ene kant aan een zoetwaterlagune en nog geen 100 meter aan de andere kant ligt de Atlantische oceaan. Dat noemen ze hier de Caribean. De oceaan is heel ruw. Zwemmen is hier niet mogelijk. Er waait een heerlijke koele bries, terwijl het aan de lagune kant veel heter en broeieriger is. Na het avondeten scheen de volle maan en zijn we nog een keer heerlijk op het strand geweest. Maar helaas.. geen schildpadden. Sommige soorten zijn al gesignaleerd, die leggen in maart en april hun eieren.

’s Avonds liggen we rond 9 uur al op bed, totaal uitgeput. Rond elf uur is het gaan regenen. Ik beloof dat ik nooit meer zal klagen over de regen in Nederland. Wat een vreselijke stortbui. Ik wil even op de veranda gaan zitten om dit over me heen te laten komen. Maar als ik de deur open doe zit er een hond lief kwispelend naar me te kijken. Overdag zie je hier nergens honden op dit eilandje, dus ik schrik verschrikkelijk.

De volgende ochtend moeten we om half zes bij de bootjes zijn voor een extra vroege jungletocht. Nou, mijn camera en ik zijn er klaar voor. Onderweg moet toch weer alles in de tas want er komt weer een tropische bui over ons heen. We krijgen poncho’s, dat helpt echt beter dan onze Nederlandse regenjasjes. Ze lachen zich hier denk ik een deuk over de poncho’s van de Action of de ANWB, want die houden het nog niet eens één stortbui vol.

Als we de ingang van het Nationaal Park zijn gepasseerd is het weer droog en kan het avontuur in het ontwakende tropisch oerwoud beginnen. We varen door de kanalen en kreekjes. De gids en de stuurman hebben er goed oog voor, want ze zien zelfs de kleinste reptieltjes in een boom van een afstand van zeker 25 meter. We zagen in totaal 3 kaaimannen, prachtige vogels: allerlei reigers, aalscholvers, slangehalsvogels, een otter, zwarte rivier schildpadden. De begroeiing is zo indrukwekkend: Een boom is een complete huishouding van allerlei andere vegetatie: mossen, bromelia’s, hangende cactussen, varens en nog meer. De gids legt uit hoe belangrijk de microchemie van het oerwoud is.

Om acht uur zijn we terug en staat het ontbijt klaar. Om kwart voor negen mogen we weer instappen voor de volgende tocht. Pfff, hoe zo ‘vakantie’. Dit is een studiereis…Maar absoluut de moeite waard. De zonnebrand wordt goed dik ingesmeerd. Het is prachtig zonnig weer en behoorlijk warm. De petjes worden regelmatig even door de rivier gehaald en kletsnat op het hoofd gezet. Als we terugkomen plons ik met mijn geïmproviseerde bikini gauw in het zwembad.

Tijdens de lunch hebben we een heel leuk gesprek met een iets ouder stel uit California. Meneer heeft jarenlang op een soort wachtlijst gestaan bij een vogelbeschermingsorganisatie. Hij is nu verantwoordelijk voor de controle van een arendsnest. Wekelijks controleert hij van november tot juni de voortgang van het stel en van de kuikens.

Voor de lunch hebben we met Roos even Facetime contact gehad. En O wat is het toch fijn om je kind even te zien. Ze is een beetje ziekjes, dus het moederhart heeft het even moeilijk. Verder doet ze het heel goed.

Na de lunch is het echt even tijd om een uurtje te liggen. Het is warm en er wordt wat afgetranspireerd. Fred ligt na de zoveelste douche lekker te slapen en ik ben dit verslag aan het typen en de foto’s aan het overzetten op het netboekje. Om drie uur gaan we naar een dorpje hier verderop. Het zal wel de bedoeling zijn dat ergeld uitgegeven gaat worden daar. Maar ach, de mensen zijn erg arm, dus om mijn steentje aan de lokale economie bij te dragen zal ik wel een t-shirt of zo kopen, altijd handig bij de schilderklussen rond het huis. Wij hebben het zo goed, daar kunnen we best wat van delen.